Nietolerancja glukozy to stan, w którym organizm nie jest w stanie prawidłowo przetwarzać wystarczającej ilości węglowodanów (cukrów). Osoby z tym stanem często określa się mianem „nietolerujących glukozy” lub „chorych na cukrzycę”. Te dwa stany nie są jednak tożsame. Nietolerancja glukozy jest raczej zaburzeniem stylu życia, któremu można zapobiegać i które można leczyć, a nie chorobą, którą trzeba trwale powstrzymać. Być może zastanawiasz się, co to jest nietolerancja glukozy? I jak może ona wpłynąć na moje zdrowie? W tym artykule znajdziesz odpowiedzi na oba te pytania.

Co to jest nietolerancja glukozy?

Glikoliza (wymawiana jako „glukoza”) to proces, w którym glukoza jest rozkładana w organizmie na dwutlenek węgla i energię. Jeśli proces ten nie jest wystarczająco wydajny, w organizmie wytwarzany jest nadmiar glukozy. W wątrobie ten nadmiar glukozy jest przekształcany w kwas mlekowy, a następnie transportowany z powrotem do centrum organizmu, gdzie jest uzupełniany przez nerki.

Co powoduje nietolerancję glukozy?

Istnieje wiele czynników, które mogą powodować nietolerancję glukozy. Należą do nich genetyka, schorzenia leżące u podstaw choroby, dieta, leki, a nawet poziom aktywności fizycznej. Geny mogą odgrywać pewną rolę w określaniu, czy ktoś jest predysponowany do rozwoju nietolerancji glukozy.

Rodzaje nietolerancji glukozy

Istnieją trzy typy nietolerancji glukozy:

Typ 1: Główną przyczyną jest choroba autoimmunologiczna zwana cukrzycą insulinozależną (IDDM). Zwykle towarzyszy jej ślepota, zwiększone ryzyko zachorowania na raka i zwiększona śmiertelność. Typ 2: Przyczyną wtórną jest atak własnego układu odpornościowego na insulinę produkowaną przez trzustkę. Ta reakcja autoimmunologiczna nazywana jest insulinoopornością. Może być ona wrodzona lub rozwijać się z czasem, wraz z wiekiem.

Fakty na temat nietolerancji glukozy

Badania wykazały, że u osób z cukrzycą typu 2 poziom stresu oksydacyjnego w organizmie jest wyższy niż przeciętnie. Stres oksydacyjny może prowadzić do stanów zapalnych i chorób. Zakłócanie zdolności organizmu do eliminowania toksycznych produktów z organizmu może mieć negatywne skutki dla zdrowia. U osób z cukrzycą typu 2 częściej występują choroby metaboliczne, w tym otyłość, wysokie ciśnienie krwi i zwiększone ryzyko rozwoju chorób serca.

Badania nad glutationem i jego rolą w metabolizmie glukozy

Rola glutationu w organizmie polega na zapobieganiu uszkodzeniom powodowanym przez wolne rodniki i stres oksydacyjny. Dlatego ważne jest, aby w pierwszej kolejności zapobiegać powstawaniu tych toksyn. Skutecznym sposobem na to jest stosowanie zdrowej, bogatej w antyoksydanty diety. W jednym z badań nad wpływem suplementacji glutationem stwierdzono, że u osób przyjmujących duże dawki tego suplementu przez 6 miesięcy stwierdzono podwyższony poziom reaktywnych rodników tlenowych w komórkach krwi. Poziom ROS w komórkach krwi jest wyższy o około 50% u osób z chorobami serca.

Biotyna i jej rola w patofizjologii cukrzycy ## Biotyna i jej rola w patofizjologii cukrzycy

Biotyna jest rozpuszczalną w wodzie witaminą z grupy B, występującą w jajach, rybach, drobiu i innych produktach pochodzenia zwierzęcego. Biotyna może odgrywać ważną rolę w zdrowiu człowieka, regulując ekspresję różnych genów odpowiedzialnych za produkcję niezbędnych białek. Jednak u osób z cukrzycą typu 1 niedobór tej witaminy może uszkadzać nerki, trzustkę i wątrobę. U osób z cukrzycą typu 1 może wystąpić powiązany stan zwany dysferlinopatią „wątrobowo-nerkową”. Oba schorzenia można leczyć, podając biotynę doustnie.

Cukrzyca typu 1, często nazywana „cukrzycą młodzieńczą”, dotyka dzieci i młodzież. Zwykle rozwija się w dzieciństwie i we wczesnym okresie dojrzewania, ale może pojawić się w każdym wieku. Istnieje wiele czynników ryzyka rozwoju cukrzycy typu 1, w tym uwarunkowania genetyczne, występowanie cukrzycy w rodzinie, dieta bogata w cukier i rafinowane węglowodany oraz brak ruchu. Objawy cukrzycy typu 1 to wysoki poziom cukru we krwi (hiperglikemia), częste oddawanie moczu i utrata wagi. Jeśli masz cukrzycę typu 1, musisz dokładnie monitorować poziom cukru we krwi, aby ustalić, jaką dawkę insuliny powinieneś przyjmować. Musisz także upewnić się, że dostarczasz sobie wystarczającą ilość witamin i minerałów. Dobra wiadomość jest taka, że przy odrobinie wysiłku i planowania można zapobiegać lub kontrolować objawy tego schorzenia.